درباره ما

«دکترحسن صالحی مقدم»، مدیرمسئول و بنیانگذار فصلنامه کوه در آبان ۱۳۲۴ در شمیران زاده شد. وی کودکی و نوجوانی و دوره تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را نیز در شمیران گذراند و در سال ۴۳ از دبیرستان شاپور شمیران فارغ التحصیل شد.

دکتر صالحی مقدم تحصیلات دانشگاهی خود را در سال ۱۳۴۴ در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران آغاز نمود. اما علاقه وی به کوه نوردی سال ها پیش از ورودش به دانشگاه آغاز شده بود. بدون شک رشد در منطقه کوهستانی شمیران در شمال تهران نقش زیادی در جذب بسیاری از کوه نوردان این منطقه از جمله دکتر صالحی به این رشته داشته است. بستر بسیار مناسب و ارزشمندی از کوه های نسبتا مرتفع با دسترسی تقریبا آسان، زمینه خوبی است برای کشیده شدن به دنیای بی نظیر و جذاب رشته کوه نوردی است.
دکتر صالحی سال های نخست کوه نوردی خود را حدود سال ۳۷ می داند که از همان کوه های شمیران آغاز شده است. نخستین کوه پیمایی ها وبرنامه هایش را با تنی چند از دوستان و هم محلی های خود آغاز نمود و در طی سالهای ۴۰ و ۴۱ نخستین تمرین های سنگ نوردی خود را با مربی گری و نظارت زنده یاد «محمود اجل» در بند یخچال گذراند. در حدود سال ۴۵ بود که در کنار هیات کوه نوردی شمیران همراه با تنی چند از دیگر اعضای این هیات گروهی مستقل در شمیران را تاسیس نمود و از همان آغاز نیز در تشکیلات کوه نوردی ایران نقش های به سزایی را ایفا کرد.
نخستین کارآموزی ها را در سال ۴۷ به سرپرستی آقایان «امیراعلایی» و «رستمی» در رشته کوه نوردی به پایان رساند و در همان دوران بسیاری از قله های بلند ایران را به همراه تیم دانشگاه و با سرپرستی زنده یاد «اکبر بشر دوست» از مربیان پیکسوت ایران صعودکرد. سال ۴۵ تا ۵۰ به صعودهای مکرر داخلی و گذراندن دوره های کارآموزی برای ایشان گذشت. تا اینکه دوره های مربی گری خود را از سال ۵۱ آغاز کرد. وی در سال ۵۲ دوره مقدماتی اسکی کوهستان را در شمشک سپری کرد و دوره تکمیلی آن را در سال ۵۴ به پایان رساند و سال ۵۵ در دوره مربی گری «سپ»، کوه نورد اتریشی که به ایران آمده بود شرکت نمود.
وی در همان سال همراه با تنی چند از دیگر همنوردان خود عازم یک سفر کوه نوردی به اروپا شد. در این سفر پنجاه روزه که به صورت زمینی، و با مینی بوس آغاز شده بود، دکتر صالحی و تیم همراه، موفق به صعود قله های «مون بلان فرانسه» ، «ماترهورن» در سوییس ، «دولومیت» های ایتالیا، «مونت رزا» شد.
پس از پایان تحصیلات دانشگاهی نامبرده در سال 56 فعالیت خود را به عنوان دندانپزشک در بیمارستان ومطب شخصی اش آغاز و هم زمان نیز فعالیت های کوه نوردی خود را ادامه داد و با هیات شمیران و فدراسیون کوه نوردی نیز در ارتباط و همکاری می کرد. وی در سال ۱۳۷۲ به عنوان نخستین پزشک نماینده ایران عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه کوه نوردی جهان شد . در تمام این سال ها دغدغه ایجاد یک نشریه وزین درباره کوه نوردی در ذهن ایشان می گذشت. گاهی این نظر در پاره ای از زمان در میان دوستان مطرح می شد؛ اما دوباره به فراموشی سپرده می شد. دکتر صالحی در سال ۶۴ و ۶۸ دوبار قله «کیلیمانجارو» را صعود کرد. وی در پرونده خود روزهای پرکاری را در کوه نودی ایران به ثبت رسانده است.
اوایل دهه هفتاد که استاد «جلیل کتیبه ای» به ایران بازگشته بود، اندیشه تاسیس و انتشار یک مجله دوباره در ذهن دکتر صالحی به جریان افتاد و این اندیشه با تشویق های جلیل کتیبه ای به انگیزه ای قوی تبدیل شد تا این که در سال۷۳  به آن جامعه عمل پوشاند.
دکترحسن صالحی مقدم علاوه بر مدیریت مسئول و سردبیری فصلنامه کوه، در طی سا ل های مدیریت «مهندس فیاض» بر فدراسیون کوه نوردی_، مسئول کمیته امداد و نجات وپزشکی کوهستان نیز بود. نامیرده همچنین مسئول کمیسیون حوادث فدراسیون نیز هست. در سال ۲۰۱۱ ، فدراسیون جهانی کوه نوردی UIAA از وی به پاس یک عمر تلاش و خدمت به کوه نوردی ایران تقدیرکرد. دکتر حسن صالحی مقدم دارای دو فرزند است و هنوز هم علاوه بر انتشار فصلنامه کوه، به عنوان دندانپزشک در مطب خود در تجریش به کار مشغول است.

فصلنامه کوه از آغاز

به گفته خود دکترصالحی، فعالیت برای انتشار مجله در مردادماه سال ۷۴ به صورت جدی آغاز شد. این کوشش و پویایی، نخستین شماره مجله را در اسفند ۷۴ به روی پیش خوان روزنامه فروشی ها برد. از همان آغاز انتشار شماره نخست مجله، افرادی همچون استادجلیل کتیبه ای ,مهندس وارطان زاکاریان، دکتر محسن محسنین، علی قلم سیاه ,مهندس مجیدبنی هاشمی , مهندس شاپور صمصام ,سیدمرتضی موسوی ,مهدی شیرازی ,مسعوداشرفی ,رضا چهکنویی و تنی چند تن از پیشکسوتان حوزه کوه نوردی با دکترصالحی همگام شدند و بسیاری از آن ها تا همین امروز نیز از یاران اصلی فصلنامه کوه به شمار می آیند و آن هایی که نقاب در رخ خاک کشیدند نیز تا پایان عمر گرانمایه خویش با فصلنامه ، همکاری خالصانه ای داشتند.
شماره یک این فصلنامه در زمستان ۷۴ منتشر شد؛ در حالی که عکس روی جلد تصویر یک اسکی باز بود. این عکس به این خاطر به روی جلد مجله رفت که نشان دهد، نشریه کوه یک نشریه صرفا کوه نوردی نیست و به کلیه ورزش های طبیعت در این حوزه تعلق دارد. شمارگان نسخه یکم، دوهزار و ۷۰۰ جلد بود که ۲۲۰۰ جلد آن روی پیشخوان ها رفت و ۱۹۲۰ جلد آن برگشت خورد!
این اتفاق، شاید در آغاز مسئولان مجله را کمی نگران و نا امید کرد؛ اما در کمتر از چند ماه همین شماره نخست به چاپ دوم کشیده شد. اینک فصلنامه کوه مخاطبان خود را یافته بود. شماره دوم و سوم نشریه کوه در تابستان ۷۵ به چاپ رسید واز آن زمان تا کنون تمام شماره های این فصلنامه بدون وقفه و پیاپی به چاپ رسیده و منتشر شده است. اگر چه انگیزه دکتر صالحی مقدم و پیشگامان انتشار فصلنامه کوه کمک به ارتقاء فرهنگ کوه نوردی بود؛ اما به واقع این نشریه تاثیری فراتر از آنچه این افراد انتظار داشتند؛ در کوه نوردی ایران و فرهنگ و اقتصاد آن گذاشت. انتشار اخبار ، مقاله ها و گزارش های کوه نوردی داخلی و خارجی از یک سو، و انتشار آگهی های تولیدکنندگان و ارائه دهندگان خدمات کوه نوردی در مجله از سویی دیگر به رشد اقتصادی در حوزه کوه نوردی بسیار کمک کرد.
هنوز هم نشریه کوه تنها نشریه رسمی کوه نوردی در ایران است که به انتشار عمومی می رسد. در این سال ها و با توسعه رسانه ها، به ویژه رسانه های مجازی و اینترنت و شبکه های اینترنتی، وبلاگ ها و وب سایت ها در حوزه کوه نوردی وطبیعت، فصلنامه کوه هنوز هم از پرطرفدارترین و پرخواننده ترین رسانه های این حوزه است. اغراق نیست اگر بگوییم این فصلنامه اکنون بخشی جدایی ناپذیر از کوه نوردی ایران شده است.

……………………………………………………………………..
تنظیم  : فرشید داوودی وبهرام پور علی بابا و با تشکر از پریسا حسین زاده
عکس: بهرام پور علی بابا

دکمه بازگشت به بالا
بستن